زندگی هوشمندانه داشته باشید.

 

چگونگی کار خانه هوشمند

به طور کلی هنگامی که یک سنسور، موفق به دریافت اطلاعات می گردد، آن داده را پس از پردازش محلی خود، به سمت هماهنگ کننده ها ارسال و سپس هماهنگ کننده با استخراج دانش مورد نیاز از داده های دریافت شده، چکیده آن را برای سرور اصلی، از طریق خطوط ارتباطی مختلف، ارسال می کند. به عنوان مثال و برای درک بهتر موضوع، فرض کنیم سنسور دمایی، در هر پنج ثانیه اقدام به ارسال اطلاعات مربوط به دمای ثبت شده توسط خود، می کند.

 

برای اطلاعات بیشتر درباره ی قفل های  الکترونیکی به سایت ایلاک مراجعه کنید. 

طی 5 دقیقه، تعداد 60 بسته به سمت سرور ارسال می گردد که شامل اطلاعاتی مثل مقدار فعلی دما، آیدی فرستنده و آیدی گیرنده، ساعت ثبت اطلاعات و اطلاعات دیگری از این دست می باشد. اگر هر سنسور بخواهد به تنهایی تمامی این اطلاعات را به سمت سرور مرکزی ارسال کند، قطعا سرور در پردازش این همه داده، به مشکل خورده و کارایی خود را از دست خواهد داد. در اینجا هماهنگ کننده ها نقش خود را پر رنگ کرده و به کمک سرور مرکزی خواهند آمد.

 

از آنجا که ماهیت سنسورها، به دلیل حجم پردازشی پایین، اجازه نمی دهد که خود به طور محلی، اقدام به استخراج دانش از داده های خود نمایند، این امر به عهده هماهنگ کننده ها، قرار می گیرد. هماهنگ کننده اطلاعات مربوط به تمامی سنسورهای منظقه تحت پوشش خود را جمع آوری کرده و پس از پردازش و جداسازی اطلاعات مورد نیاز، آن را برای سرور مرکزی ارسال می کند. حال سرور مرکزی تمامی اطلاعاتی که از چند هماهنگ کننده دریافت کرده است را دوباره پردازش کرده و در حافظه خود یا فضای ابری، ثبت می کند.

 

کاربر با استفاده از دستگاه موبایل یا سیستم رایانه خود، با استفاده از یوزرنیم و پسورد و یا دیگر روش های احراز هویت، از طریق اینترنت، به فضای ابری خود یا سرور مرکزی خانه هوشمند ، متصل می گردد. حال با استفاده از رابط کاربری تهیه شده توسط ارائه دهنده خدمات اینترنت اشیا، می تواند به تمامی اطلاعاتی که در سرور ثبت شده است دسترسی داشته باشد. همچنین می تواند از طریق ارسال فرمان به سرور، فرمان هایی را به سنسورها ارسال کرده تا اجرا گردد.

 

به عنوان مثال هنگامی که کاربر قصد دارد دمای خانه را روی 25 درجه تنظیم کند، فرمانی را به سرور ارسال می کند، سرور فرمان را هماهنگ کننده و سپس هماهنگ کننده آن را به سنسور مربوطه ارسال می کند، حال سنسور با توجه به قابلیتی که دارد، دمای درخواست شده را تنظیم می نماید و گزارش خود را دوباره به سرور ارسال می کند.

 

البته وقتی صحبت از خانه هوشمند می شود، یعنی باید تمامی این مراحل به صورت خودکار نیز اداره شوند. حقیقت ماجرا این است که در حال حاضر در بسیاری از خانه های هوشمند هنوز به این سطح از فناوری نرسیده ایم که همه چیز به صورت خودکار و بدون دخالت انسانی و تنها از طریق محاسبات ماشین، انجام گیرد. اما با توجه به پیشرفت های محققان در این زمینه، شاهد اضافه شدن موضوع تشخیص فعالیت و پیش بینی فعالیت به بحث خانه هوشمند نیز هستیم.

 

این موضوع سبب می شود که خانه هوشمند ما، همچون یک ربات هوشمند، تمامی رفتار ها و فعالیت های ساکنین خانه را در نظر گرفته و پس از یادگیری تمامی جنبه های موجود، اقدام به انجام یک سری از امور به صورت پیش فرض نماید.

چگونه می توان یک خانه هوشمند داشت؟

همانطور که اشاره شد، خانه هوشمند، تنها با داشتن چند سنسور و یک سرور مرکزی، قابل دسترسی نیست. چرا که مهمترین بخش یک خانه هوشمند، بحث برقراری امنیت آن است. از آنجا که خانه های هوشمند، نزدیک ترین رابطه ممکن را با افراد دارند و از تمامی رفتارهای آن ها اطلاعات جمع آوری کرده و از سوی دیگر قابلیت کنترل همه چیز را دارد، کوچکترین نفوذ افراد بیگانه به این سیستم، می تاوند منجر به ایجاد خسارتی عظیم به ساکنین، شود.

 

ایجاد امنیت خانه هوشمند ، همواره از طرف دانشمندان فعال در این زمینه مورد بحث بوده و تاکنون راهکارهای فراوانی برای آن ارائه شده است. اما با این وجود باید بدانید که اگر خواهان استفاده از یک خانه هوشمند هستید، باید قبل از هر چیز نسبت به امنیت آن اطلاعات کسب کرده و چگونگی تضمین امنیت را از طرف شرکت های پیاده ساز این سیستم، بررسی نمایید.